Pożegnanie z Południem – witamy w Meghalaya
Keralę i jej cudowne lato pożegnaliśmy w autobusie. Za oknami spektakl piorunów i ulic w deszczu zapowiadał nasz następny przystanek – najbardziej mokre miejsce na świecie – Czerapundżi, lokalnie zwana Sohrą, małą miejscowość w Meghalaji.
Meghalaya to jeden z 22 stanów w Indiach. Położona na północnym wschodzie, graniczy na południu z Bangladeszem. Zamieszkują ją głównie trzy plemiona – Khasi, Garo and Bengali. Indie są ogromnym krajem i podobnie jak w Rosji i Chinach, każdy stan różni się od siebie. Między południem Indii a północnym wschodem jest jakby kulturowa i mentalna przepaść. Może to dość oczywiste po przejechaniu 2500 km, ale tu wszystko jest inne. Krajobraz, uroda, ubiór, zwyczaje, jedzenie aż wreszcie – kobiety.
Kraina wodospadów, motyli i wszelkich stworzeń mikro
4 godziny w dzielonej taksówce z lotniska Guwahati do Shillong. Tu po asertywnych poszukiwaniach sumo (dzielonego dżipa) znajdujemy miejsce w jednym jadącym do Sohry – 1,5 godziny. Stamtąd lokalnym busem wypchanym do granic możliwości, pokonującym górskie zakręty z wdziękiem budzącym zazdrość każdego kierowcy, 30 minut później dojeżdżamy do wioski Tyrna , teraz możemy zacząć trekking w dół – to tylko 3500 schodów i 1000 metrów w dół 🙂 po dwóch godzinach jesteśmy w wiosce Nongriat!
Nongriat – wioska ludzi Khasi
Nongriat to wioska zamieszkana przez ludzi Khasi. Otoczona wodospadami – Rainbow Falls, Nohkalikai Falls, oraz mnóstwem innych, mniejszych. Dookoła tropikalny las deszczowy, który jest jednocześnie źródłem utrzymania mieszkańców wioski. Dziki pieprz, miód i specjalne liście – to główne towary, które można znaleźć na okolicznych rynkach. Głównym elementem diety mieszkańców tych górzystych terenów są warzywa, korzenie, owoce, tapioka i ryż. Rzadziej mięso.
Nongriat w języku Khasi oznacza ‘wioskę otoczoną klifami’, to doskonale oddaje jej atmosferę. Z trzech stron góry porośnięte tropikalnym lasem deszczowym, czwartą zamyka rzeka z charakterystycznymi ogromnymi głazami. W trakcie monsunu można zobaczyć tylko ich czubki a sama rzeka zamienia się w rwący ogrom wody. Miejsce to słynie również z motyli – będąc kompletnymi amatorami tematu, byliśmy w stanie rozróżnić kilkanaście rodzajów. Niektóre były tak duże, że myliliśmy je z ptakami. Dodajmy do tego towarzystwa naturalne baseny pod wodospadami oraz w przełomach rzek. Jesteście przekonani?
Serene Homestay
W Nongriat spędziliśmy 4 dni, korzystając z gościnności Byrona. Serene Homestay to miejsce, gdzie naprawdę poczujecie się jak w domu Khasi. Dzieciaki będą Wam robić psikusy a ich tata przygotuje najlepszą kolację pod słońcem. Do wodospadu pójdziecie przez las deszczowy pokonując kaniony i potoki górskie, używając żywych mostów. Założę się, że nie powiecie nie, na kąpiel w naturalnym basenie pod wodospadem – takich miejsc, gdzie bezpiecznie można ochłodzić się po wspinaczce jest w okolicach Nongriat kilka.
Ponieważ nie prowadzi tu droga a co za tym idzie, nie ma tu samochodów, ruch turystyczny jest bardzo ograniczony. Oznacza to, że ze wszystkich tych atrakcji można korzystać w ciszy i spokoju co w Indiach jest dość niespotykane.
Żywe mosty
Żywe mosty w okolicach Nongriat są doskonałym przykładem współpracy między ludźmi i naturą. Mieszkańcy wioski używając drzew o nazwie Ficus Elastica, a właściwie ich korzeni, poprowadzili je na bambusowych tyczkach na drugą stronę rzek. Proces ten nazywa się trenowaniem korzeni. Tak powstały żywe mosty zbudowane z korzeni rosnących wzdłuż bambusowego stelaża. Żaden z mostów nie został ‘zbudowany’ przez jedną osobę czy rodzinę. Za każdym razem był to projekt dedykowany przyszłym pokoleniom. Najprawdopodobniej najstarszy most znajduje się w wiosce Thied Deng. Ten w Nongriat, nazywany podwójnym mostem, ma około 250 lat.
Trzymajmy kciuki, żeby droga asfaltowa do tego miejsca nigdy nie powstała!
