Xin Tuo – znaczy ‘postęp’
Region Junnan znajduje się na południowym zachodzie Chin, graniczy z Laosem, Mjanmą, Wietnamem i Tybetem. Jest terenem górzystym zamieszkałym przez około 25 mniejszości społeczne. Poziom rozwoju ekonomicznego regionu znajduje się na szarym końcu listy pozostałych regionów Chin mimo, że jest to miejsce licznie odwiedzane przez turystów.
Widzieliśmy tylko małą cześć Lijiang i Dali, ale śmiało stwierdzamy, że Junnan ma wiele do zaoferowania. Bliskość Himalajów sprawia, że bez problemu znajdziecie tu pięciotysięczniki. Z drugiej strony sąsiedztwo Tybetu wpływa na różnorodność kulturalną regionu. Rzeka Jangcy znajduje imponujące drogi w kanionach i dolinach. Jest to miejsce gdzie zdecydowanie chce się wrócić.
Xin Tuo Ecotourism powstało w 2002 roku za pośrednictwem amerykańskiej organizacji Nature Conservancy. Organizacja ta uświadomiła lokalną społeczność w jak wyjątkowym miejscu mieszka a także pobudziła myślenie o zagrożeniach ze strony masowej turystyki z Chin i możliwości utraty kultury regionu. Xin Tou miało zrealizować dwa główne cele:
- Rozwój turystyki wokół Lijiang poprzez specjalne trekkingi prowadzone przez lokalnych przewodników, szkolonych w języku angielskim.
- Zadbanie o to, aby turyści mieli w pamięci wyjątkowe doświadczenia ze spotkań z mniejszościami zamieszkującymi Junnan.
Organizacja DLA społeczności prowadzona PRZEZ społeczności
Od samego początku było jasne, że bez wsparcia lokalnych społeczności projekt nie powiedzie się. Po odbyciu szkoleń, wielu przewodników ruszyło w teren próbując przekonać ludzi do odpowiedzialnej turystyki. Wiedząc, że prędzej czy później, ta masowa do nich dotrze i nie pozostawi śladu po zwyczajach i spokojnym życiu. W rezultacie 30 rodzin zgodziło się wziąć udział w projekcie, jednocześnie przyczyniając się do wprowadzenia pomysłu w życie.
Niestety w 2003-2004 podczas epidemii SARS region ten został objęty kwarantanną przez władze Chin. Organizacja była zmuszona zawiesić działanie. Kilka lat później (2008) ogólnoświatowy kryzys gospodarczy nie ominął i Junnan. Xin Tuo nigdy nie przestało marzyć o wdrożeniu w życie zaplanowanych projektów i od 2009 roku, mimo tych ogromnych przeszkód, nieustannie działa zarządzane przez Lily Zhian.
'Spraw, aby ludzie zdali sobie sprawę z tego, w jak pięknym i wyjątkowym otoczeniu żyją i jak unikatowa jest ich kultura'.
Lily Zhian, młoda kobieta Naxi z Lashi Wai Watershed, jest dumna z swojego udziału w rozwoju ekonomicznym wielu wiosek w regionie. Codziennie przyczynia się do wzrostu świadomości lokalnych społeczności dotyczącej ich dziedzictwa kulturalnego.
Na rynku agencji turystycznych, Lily każdego dnia walczy o Klientów, którzy mogą przynieść konkretne przychody rodzinom we wioskach bez negatywnego wpływu na ich naturalne środowisko. Aby było to możliwe, Xin Tuo pomaga tworzyć domy gościnne, dzieląc się swoim doświadczeniem w obsłudze turystów zagranicznych. Pomaga tworzyć miejsca, gdzie możliwa jest wymiana kultur a nie tylko przepływ pieniądza.
Dla zagranicznych turystów Xin Tuo stwarza wyjątkową okazję dotarcia do miejsc poza głównym nurtem masowej turystyki, nie ujmując jakości podróży. Daje też okazję do innego spojrzenia na ludność żyjącą w zupełnie innym środowisku od tego nam znanego. Wszystkie trasy planowane są indywidualnie.
Naxi, mniejszość w Lijiang
Ludzie Naxi to jedna z mniejszości w Junannie.
58% ludności Lijiang to Naxi. Koczownicy, głównie z regionów Tybetu, którzy osiedli w Junnanie wiele setek lat temu.
Ludzie Naxi mają swój własny język i pisownię.
Kobiety Naxi używają ciągle tradycyjnych strojów. Są one pełne symboli. Tył sukni prezentuje po lewej stronie słońce a po prawej księżyc. Pośrodku gwiazdy z kometami. Jest to symbol ciężkiej pracy od wschodu słońca do jego zachodu.
Comments
Pingback: [Chiny] Wąwóz Skaczącego Tygrysa – Move Our World